مطالعه مسیرهای پیامرسانی GPR30 و PI3/MAPK در رده سلولی MCF-7 سرطان پستان در حضور و عدم حضور تاموکسیفن با استفاده از روشهای مدلسازی ODE و توالییابی نسل بعدی RNA / دانشجو: میلاد روحی مقدم - science- دانشکدگان علوم
آگهی دفاع از رساله دکتری
پردیس علـوم
دانشکده زیست شناسی
عنوان: مطالعه مسیرهای پیامرسانی GPR30 و PI3/MAPK در رده سلولی MCF-7 سرطان پستان در حضور و عدم حضور تاموکسیفن با استفاده از روشهای مدلسازی ODE و توالییابی نسل بعدی RNA
دانشجو: میلاد روحی مقدم
رشته: زیست شناسی – گرایش سلولی و مولکولی
استاد راهنما : دکتر شاهرخ صفریان
زمان : دوشنبه مورخ 1397/10/17
مکان : دانشکده زیست شناسی طبقه دوم
چکیده:
داروی تاموکسیفن (نولوادکس) یکی از پرکاربردترین و موثرترین ترکیب درمانی در سرطان پستان است. مصرف این دارو برای 75 درصد از بیماران مبتلا به سرطان پستان دارای گیرنده هورمون استروژن مفید بوده است. موثر بودن این دارو عمدتا به دلیل توانایی و عملکرد این دارو به عنوان آنتاگونیست های گیرنده هورمون استروژن، مهار اتصال هورمون استروژن به گیرنده خود و مهار عملکرد کمپلکس های هورمون و گیرنده درگیر در مسیرهای رشد سلولی است. اگرچه داروی تاموکسیفن قادر است با تنظیم افزایشی فاکتورهای پیش آپوپتوزی باعث القای آپوپتوز در سرطان پستان شود، ولی همچنین میتواند باعث بروز هیپرپلازی رحمی در برخی زنان شود. بنابراین داروی تاموکسیفن به عنوان یک داروی چندکاره میتواند براساس میزان غلظت موثر مورد استفاده و همچنین در دسترس بودن کوفاکتورهای اختصاصی اثرهای متفاوتی بر روی سلولها داشته باشد. همچنین شواهد موجود در ارتباط با عملکرد داروی تاموکسیفن به عنوان آگونیستهای گیرنده های (GPER)GPR30 و فعال سازی شبکه های پیام رسانی آدنیلیل سیکلاز و EGFR توصیف کننده یکی دیگر از نقشهای چندگانه داروی تاموکسیفن میباشد. در اینجا روشهای مدل سازی Ordinary Differential Equation ،توالی یابی مولکول RNA و روش qRT-PCR به منظور فراهم کردن داده های مورد نیاز برای نقشه برداری شبکه ژنی در سلول های MCF-7 تحت تاثیر تاموکسیفن که بیان ژنهای ER و GPER را نشان میدهند مورد استفاده قرار گرفت. به منظور طبقه بندی ژنهای دارای افزایش بیان در شبکه های پیام رسانی از الگوریتم های GO و KEGG استفاده شد. پس از تیمار سلولها به مدت 48 ساعت و با غلظت 250 ماکرومولار از داروی تاموکسیفن، 2713 ژن الگوی افزایش بیان ژنی را نشان دادند که اکثر آنها واسطه های مسیرهای رشد و آپوپتوز و مسیرهای پیام رسانی TP53 و MAPK بودند. در کل نتایج ما نشان میدهد که اثرهای داروی تاموکسیفن برای القای آپوپتوز در سرطان پستان از طریق فعالسازی مسیرهای پیام رسانی مهمی همچون TP53 و MAPK میانجیگری میشود.