آگهی دفاع از پایان نامه رساله دکتری
پردیس علوم
دانشکده شیمی

عنوان: مواد کارا بر مبنای اصلاح شیمیایی یا فیزیکی سلولز: داربست های میکرو/ نانو متخلخل

دانشجو: سجاد پوراسماعیل
رشته:  نانو شیمی-نانوپلیمر

اساتید راهنما: دکتر ناصر شریفی سنجانی- دکتر سپیده خوئی
استاد مشاور: دکتر نادر طاهری قزوینی

زمان: دوشنبه 1399/5/13 ساعت 10
مکان: آمفی تئاتر  دانشکده شیمی

چکیده:

علیرغم بسیاری از خواص مطلوب، استفاده از آلفا سلولز در کاربردهای پزشکی به دلیل فرآیندپذیری آن محدود است. در این پژوهش ما نشان می دهیم که شبکه شیمیایی آلفا-سلولز و روغن سویای اپوکسیدی را می توان به عنوان یک داربست زیست سازگار، مقاوم، بسیار متخلخل (در مقیاس میکرو و نانو) برای کاربردهای مهندسی بافت استخوان استفاده کرد. ابتدا، آلفا سلولز در حلال N- متیل مورفولین N- اکساید (NMMO.MH) حل شد و در مرحله بعد با روغن سویای اپوکسیدی (ESBO) به صورت شیمیایی شبکه ای شد در نهایت دو نمونه فیلم (N-Cell-ESBO-f) و  توده ((N-Cell-ESBO-b  برای بررسی های بیشتر تهیه شدند. سپس، داربست های متخلخل آلفا سلولز- روغن سویای اپوکسیدی در ابعاد میکرو- نانو (سلسله مراتبی) با روشهای تبادل حلال و خشک کردن انجمادی برای هر کدام از نمونه ها بدست آمد. ریخت شناسی، پایداری حرارتی و مکانیکی، آزمون سمیت و چسبندگی سلول های استخوانی روی داربست های سلولز-روغن سویا اپوکسیدی مورد بررسی قرار گرفت. میکروسکوپ الکترونی روبشی و نتایج آزمون BET (Brunauer-Emmett-Teller) نشان داد که داربست های متخلخل دارای مساحت سطح ویژه خوب ( 8/230 گرم بر متر مکعب برای نمونه فیلم،  1/63 گرم بر متر مکعب برای نمونه توده) و ساختار داخلی متخلخل در ابعاد میکرو- نانو هستند که برای چسبندگی و رشد سلول مناسب هستند. مخصوصا داربستهای آلفا سلولز-روغن سویای اپوکسیدی از چسبندگی همگن و تکثیر سلول های استخوانی MG-63  به خوبی پشتیبانی می کنند. به طور کلی  نتایج ما از آزمون سمیت سلولی نشان می دهد که داربست های متخلخل حاصل از  شبکه های شمیایی سلولز- روغن سویای اپوکسیدی زیست سازگار بوده و ظرفیت قابل توجهی برای توسعه سیستم عامل های مهندسی بافت نشان می دهد.